Dwara – ද්වාර

නෑ, මිලින්ද පුතා එහෙම කියනව තමයි, ඒත් මං වෛශ්‍යාවක් නෙමෙයි. මං සල්ලි බලාගෙනවත් ආස්වාදයටවත් පිරිමි ආශ්‍රය කරේ නෑ. මම බොහෝම දුප්පත් පවුලක ඉපදුනේ. මගේ අම්මා ජීවිත කාලයටම දුක්වින්දා. මගේ තාත්තා අම්මාට වද දුන්නේ ලිංගික ආධිපත්‍යයකින්. ඒක මහා හිංසනයක්. මගේ ජීවිත කාලයේ මම ලොකු පීඩනයක් වින්දා මේක දැකල. අපේ නැති බැරිකමට විල්සන් පිහිට වුණා; මගේ ඉස්කෝල වියදම් දැරුව. නමුත් මේවා කරල තියෙන්නේ පින් පිණිසවත් උපකාරයක් සඳහාවත් අපේ යහපත තකාවත් නොවෙයි මාව විවාහ කරගන්න. මම ණයකාරයෙක් කරල ඒ ණය ගෙවන්න මාව විවාහ කරගත්ත. ඒක තවත් විදිහක ලිංගික ආධිපත්‍යයක් හැටියටයි මං හිතන්නේ. මං ඒ ලිංගික ආධිපත්‍යට ඉඩ දුන්නේ නෑ, ඒක ඇත්ත.

ප්‍රේමය කුල පීඩනයෙන් තෙරපෙන තැන, යුවතියක තම
රෝගී බවෙන් තැවෙන විට, ස්ත්‍රියක රාගයෙන් මුසපත් කළ,
තරුණයෙකු මතින් සැනසීම සොයන විට, අම්මා කෙනෙකු
දුගී බවෙන් මිරිකෙන තැන, තරුණයින් විමුක්තිය සොයා සටන්
වදින කල්හි සියල්ලෝම තම කඳුළෙන් උපන් ගින්නෙන් දැවෙන
බැව් පසක් කෙරෙන නවකතාවකි.