වැනීසියේ බණ්ඩාර – Vanisiye Bandara

නෑ, මිලින්ද පුතා එහෙම කියනව තමයි, ඒත් මං වෛශ්‍යාවක් නෙමෙයි. මං සල්ලි බලාගෙනවත් ආස්වාදයටවත් පිරිමි ආශ්‍රය කරේ නෑ. මම බොහෝම දුප්පත් පවුලක ඉපදුනේ. මගේ අම්මා ජීවිත කාලයටම දුක්වින්දා. මගේ තාත්තා අම්මාට වද දුන්නේ ලිංගික ආධිපත්‍යයකින්. ඒක මහා හිංසනයක්. මගේ ජීවිත කාලයේ මම ලොකු පීඩනයක් වින්දා මේක දැකල. අපේ නැති බැරිකමට විල්සන් පිහිට වුණා; මගේ ඉස්කෝල වියදම් දැරුව. නමුත් මේවා කරල තියෙන්නේ පින් පිණිසවත් උපකාරයක් සඳහාවත් අපේ යහපත තකාවත් නොවෙයි මාව විවාහ කරගන්න. මම ණයකාරයෙක් කරල ඒ ණය ගෙවන්න මාව විවාහ කරගත්ත. ඒක තවත් විදිහක ලිංගික ආධිපත්‍යයක් හැටියටයි මං හිතන්නේ. මං ඒ ලිංගික ආධිපත්‍යට ඉඩ දුන්නේ නෑ, ඒක ඇත්ත.

සිංහල පත්තරේක වැඩ කළත්..
දෙමළ පත්තරේක වැඩ කළත් පත්තරකාරයෙක් විදිහට මං කරන්නේ.. එක ම දේ සුරේෂ්. ඉස්සෙල්ල ම අන්න ඒක.. උඹ තේරුම් ගනිං. මොන පත්තරේ වැඩ කළත් අපි කරන්නේ.. මිනිසුන්ගේ දුක් වේදනා ගැනයි.. මිනිසුන්ට සිද්ධවෙන සමාජ අසාධාරණකම් ගැනයි.. බය නැතුව කතා කරන එක. ඒ දේ කරන්න දෙමළ ජාතිකයෙක් වෙච්චි මං.. දෙමළ පත්තරේක ම වැඩකරන්න ඕනි නෑ.ඒකට ඕනි කරන්නෙ ඒ භාෂා දැනුම විතරයි. නියම පුවත්පත් කලාවේදියෙක් ජාතිවාදියෙක් නෙවෙයි සුරේෂ්. හැම වෙලාවෙ ම එයා මානව හිතවාදියෙක්.
ඒ වගේ ම.. ජාත්‍යන්තරවාදියෙක්. අනෙක එයා කාටවත් ඕන විදිහට වෙනස්වෙන මිනිහෙකුත් නෙවේ.